Parafia Królowa Górna

            Mając na uwadze dobro wiernych, Chrystus nie uzależnił skuteczności działania sakramentów od świętości szafarza, czyli tego, kto sakramentu udziela. Najłatwiej to zrozumieć, spoglądając na kapłana, który, będąc w grzechu, udziela sakramentów. Gdyby ich skuteczność zależała od jego świętości, to ludzie podchodzący do sakramentów byliby z powodu jego grzechu poszkodowani. Ponieważ udziela sakramentów ważnie, sam odpowie za swój grzech przed Bogiem i za to, że niegodnie uczestniczy w przekazie łaski, ale wierni żadnego uszczerbku w łasce sakramentalnej nie ponoszą.

          Trzy sakramenty wyciskają w duszy człowieka „pieczęć”, świadczą o szczególnej przynależności do Chrystusa i o zadaniach, jakie On powierza wybranym przez siebie. Chrzest pozostawia pieczęć dziecka Bożego; bierzmowanie pieczęć świadka Jezusa, a kapłaństwo pieczęć udziału w Jego kapłańskiej posłudze. Te pieczęcie są niezniszczalne. Ten, kto je otrzymał, będzie je nosił przez całą wieczność. Jeśli życie jego potwierdzi otrzymaną w sakramencie godność, pieczęcie będą tytułem do chwały. Jeśli zachowanie człowieka pozostanie w dysharmonii z otrzymaną godnością, pieczęcie będą dodatkowym tytułem do upokorzenia. Ta prawda sygnalizuje, że w wieczności, zarówno w niebie, jak i w piekle, wszyscy ochrzczeni będą się swą pieczęcią wyróżniać od nie ochrzczonych.